Գայանե Մկրտչյան

     Իրար շփելով՝ թափ տվեց ձեռքերի հողը և ափը մոտեցրեց ռունգերին: Ի՜նչ անուշ էր նոր պոկած խոտի հոտը: Տղամարդու աչքերը…

Գոհարի որդի Հայկազը տռուզ թշեր, խոշոր ձեռքեր ու աննկատ չմնալու չափսի գլուխ ուներ: Ոչ ոք չէր հիշում՝ մոր անխնա բամփելուց…